Blog

De eerste keer dat ik Peter R. De Vries tegenkwam, was op de redactie van Panorama. Ik schat 1995. Ik werkte daar aan het zweefblok, zoals dat toen heette: stukjes schrijven over Jomanda en met paragnosten die aan de hand van de pasfoto van mijn ex mij de toekomst voorspelden. Je had ook het gebaksblok en het bruinbroodblok. Gebak stond voor tieten en auto’s, het bruinbrood was de redactienaam voor de harde verhalen. Peter R. De Vries schreef harde misdaadverhalen…

Vier keer stond ik in een echt theater. In het Zuiderstrandtheater in Scheveningen deed ik mijn verhaal voor de mensen van Ricoh, van de copiers en printers. Een enorm podium alleen voor mij, ik voelde me Youp van ’t Hek. Of nog beter: Herman Finkers. In Beverwijk mocht ik in het Kennemer Theater vertellen hoe ik als dikke veertiger weer fit was geworden. Dat was weliswaar in de kleine zaal maar toch maar mooi voor 200 man en vrouw. Na…

58 Vrouwen. De meesten boven de 60, sommigen boven de 70. Allen zijn lid van de vereniging Vrouwen van Nu in Numansdorp. En ik mag ze toespreken. Over mijn metamorfose van dikke veertiger naar fitte fietser. Hoe ik weer vitaal en ambitieus werd. Zelf ben ik nu 50 gepasseerd maar wielrennen houdt me jong. De dames in de zaal zijn ook nog jong. En zó actief. Een genot om mee te maken. Bijna een jaar geleden kreeg ik een mail van Janet…

Of ik iets met LinkedIn wilde doen, vroeg Melanieke van de gemeente Gooise Meren. En wel tijdens het Talentcafé dat in het stadhuis georganiseerd zou worden. Nu zie ik mezelf niet direct als LinkedIn-expert dus ik trok het idee wat meer richting mijn comfortzone, die van de schrijver. ‘Wat als ik als een soort sneltekenaar in een standje ga zitten?’ stelde ik voor. Het werd een prachtige dag. In Bussum, onderdeel van Gooise Meren, werd vorige week dus een talentcafé…

Via Bol.com bestelde ik van de week voor 7,50 euro mijn boek Ga toch fietsen! Vorige week bleek ook de tiende druk helemaal uitverkocht. De uitgever vindt het niet zo’n goed idee om mijn werkje uit 2011 nog eens te herdrukken. En ik heb er zelf ook geen één meer in huis. Vandaar. Binnen drie dagen had ik hem binnen. Beetje vergeeld en beduimeld. Met een kaartje. Van Nicoline, de rechtmatige eigenaar van mijn meesterwerkje. En een tekst. Dat het…

  Ik las op het bordje ‘Crematie Centrum Westerhout’ en de pijl ging naar rechts. Ik zat dus goed. Nick Groen, de man die mij had uitgenodigd, had me nog wel gerustgesteld. ‘Het klinkt erger dan het is, we gaan niet in een oven zitten’, zei hij. ‘Zijn locatie is prachtig.’ Ik moest me met mijn degelijke Mercedes door de bossen van Westerhout in Beverwijk wurmen voordat ik bij een kolossaal gebouw terecht kwam. Opgetrokken uit een moderne steensoort, die…

Goedendag meneer Braun. U kent mij niet maar ik ben erg bekend met uw boeken en columns. Bijna 3 jaar geleden brak ik tijdens mijn werk zeer ongelukkig mijn rug. Na 2, 5 jaar revalidatie heb ik vandaag eindelijk weer mijn eerst 100km plus rit gereden mede dankzij uw eerste boek “ga toch fietsen” heb ik het wielrennen weer opgepakt en ben ik toch weer gaan trainen. Op het moment dat je te horen krijgt dat je nooit meer kan…

Soms maak ik een avondwandeling met mijn zoon. Hij is 12. Thuis krijg ik nooit zo’n goed contact met hem. Hij hangt op de bank, laptop op z’n buik, en luistert de hele tijd naar vloggers terwijl hij met een half oog Dunya en Desi kijkt. Als ik dan vraag hoe het op school was, krijg ik alleen een ongeïnteresseerd knikje. Als ik wat dwingender word, raakt hij geïrriteerd. Op zijn kamer is het een zooitje, zijn jas ligt languit…

‘Weet je wat je moet kopen?’ ‘Nou?’ ‘De live box van Bruce Springsteen. En anders ontsla ik je.’ Zo ging het echt. Ik vroeg mijn toenmalige chef bij de krant, André Hoogeboom, om advies want ik wilde een nieuw cd’tje kopen. Als ik ergens een hekel aan had was het de muziek van Bruce Springsteen. Ik ben opgegroeid met oudere broers die louter van symfonische rock hielden. Genesis, Emerson Lake & Palmer, Camel, Jethro Tull. Intelligente muziek. Ik ging naar…