Of ik iets met LinkedIn wilde doen, vroeg Melanieke van de gemeente Gooise Meren. En wel tijdens het Talentcafé dat in het stadhuis georganiseerd zou worden. Nu zie ik mezelf niet direct als LinkedIn-expert dus ik trok het idee wat meer richting mijn comfortzone, die van de schrijver. ‘Wat als ik als een soort sneltekenaar in een standje ga zitten?’ stelde ik voor. Het werd een prachtige dag.
In Bussum, onderdeel van Gooise Meren, werd vorige week dus een talentcafé op poten gezet. Sommige mensen zitten al lang op één werkplek en zouden best wel eens wat anders willen. Maar ze hebben wat inspiratie en ook zelfvertrouwen nodig om in beweging te komen, om weer eens actief om zich heen te kunnen kijken, om de boel weer in gang te zetten. En als het om werk gaat, om jobhoppen, om zichtbaar te zijn, dan begint veel bij LinkedIn. En heel veel mensen hebben moeite om een goed profiel te schrijven waaruit blijkt wat ze kunnen, wat ze gedaan hebben en wat ze willen. ‘Hoezo een sneltekenaar?’ had Melanieke nog gevraagd. Ik zei dat ik daar in Bussum wilde zitten zoals die mannen in Parijs zitten, met Dali-snor en scheve alpinopet: de sneltekenaars. Alleen ik ben dan de snelschrijver, zonder snor en zonder pet. Aanwezigen mochten bij mijn tafeltje aanschuiven, hun ervaringen vertellen, hun ambities en hun kwaliteiten met me delen. En dan zou ik meteen in no time een vlammende profiel schrijven – as we speak.
Die ambitie was leuk bedacht maar het liep nogal storm. Zo had ik een vrouw die een administratieve functie had en veel meer als dagvoorzitter door het leven wilde. Of een dame die zwaar gestudeerd had en op haar huidige werkplek toch haar ei niet goed kwijt kon. En Annemieke zat helemaal op haar plek maar wilde toch ook wel eens een goed verhaal op LinkedIn hebben staan, gewoon voor haar contacten en relaties. Ja, het waren wel allemaal vrouwen. Er kwam geen enkele man aan mijn snelschrijfbureautje zitten. Ik ben overigens de laatste die daar moeilijk over doet.
Ik vond het een uitdaging, het snelschrijven, maar het is me uiteindelijk gelukt om voor allen een profieltekst op te tikken binnen de beperkte tijd. En dat is niet eenvoudig, want ik moest in de huid kruipen van mensen die ik niet ken. Want het moest natuurlijk wel lijken alsof ze het zelf hadden geschreven. Hun persoonlijkheid moest van de stukjes afspatten. Gelet op de reacties van mijn ‘cliënten’ was het me nog goed gelukt ook. Ik kan dus profielteksten voor anderen schrijven. En het was nog leuk ook. Wel jammer dat ik geen tijd had om alle andere geweldige activiteiten van het café te bezoeken. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog.