Archive

Ik kan niet meer terug…! Dit verhaal begint ergens in 2015. Dan krijgt Johanneke, mijn vriendin, een Facebook uitnodiging van Thomas Braun. Johanneke kent Thomas ‘van vroeger’. Thomas lijkt wel een beetje op mij. Hij houdt van mooie, sterke vrouwen en is zelf eigenlijk een watje. Net als ik is hij eigenlijk de vrouw in huis. Die jankt bij Spoorloos en sentimentele films, praat graag, houdt van (melo)drama en is eigenlijk een ‘lieverd’. En zijn vrouw is een beetje als…

‘Weet je waar jij heel goed in bent?’, zei fotografe en werkplek-collega Ilona tegen me. Ik ging er even goed voor zitten. ‘Jij kunt mensen losmaken. Dat kun je echt.’ Ik was vereerd en trots maar deed naïef. ‘Losmaken? Hoe bedoel je dat?’ ‘Je stelt mensen op hun gemak. Maakt een grap. Doet enthousiast. Jij krijgt meer uit mensen. Laat ze dingen zeggen die ze uit zichzelf nooit zouden zeggen. Vaak zie ik bedrijfsfilms met heel stijve ceo’s. Die laten…

Vooropgesteld: ik heb niets met auto’s. En al helemaal niets met autoracen. Maar ik kom wel graag bij de mensen thuis. En dus reed ik een jaar of twintig terug samen met mijn vader naar het Limburgse Ohé en Laak om namens weekblad Panorama Frans Verstappen, de vader van Jos, te interviewen. Ik nam mijn vader mee omdat hij graag een bezoekje bracht aan het monument voor Oud-Indië strijders in Roermond. Twee vliegen in één klap. Ik praatte met Verstappen…

Het record in huize Braun staat op 2.35 minuten. Op naam van mevrouw Braun. Zij bestond het dus om 2 minuten en 35 seconden onder een ijskoude straal te staan. Eerst zet ze ‘m op 38 graden. Lekker de schouders eronder, dan het hoofd, de buik, de borsten, billen, benen. Niets zo fijn als een hete douche. Maar dan komt het moment. Koud afdouchen. We hebben een wit wekkerklokje boven op de spiegellijst staan. Als de rode secondewijzer op de 12 staat, gooit…

Wij lenen een huis. Een bosvilla op de grens van Naarden en Huizen, met een meterslange tuin en aangrenzend een kilometerslang bos. Er is ook een zandvlakte en veel hei. We hoeven er niets voor te betalen, als we maar een beetje fatsoenlijk met de hond omgaan. Chef heet-ie. Doet geen vlieg kwaad. Mijn dochter van zes peutert graag in z’n oor. Doet ‘m niks. Chef is braaf. Vanmorgen lag Chef aan m’n voeten. De zon scheen al fel op…