Via Bol.com bestelde ik van de week voor 7,50 euro mijn boek Ga toch fietsen! Vorige week bleek ook de tiende druk helemaal uitverkocht. De uitgever vindt het niet zo’n goed idee om mijn werkje uit 2011 nog eens te herdrukken. En ik heb er zelf ook geen één meer in huis. Vandaar.
Binnen drie dagen had ik hem binnen. Beetje vergeeld en beduimeld. Met een kaartje. Van Nicoline, de rechtmatige eigenaar van mijn meesterwerkje. En een tekst. Dat het haar wel een beetje vreemd overkwam dat ik mijn eigen boek kocht. En o ja, ik moest niet denken dat ze mijn boek niks vond. Integendeel, ze zette juist haar beste boeken altijd te koop via het tweedehands kanaal van Bol, want ze wilde dat anderen er net zo van zouden genieten als zij had gedaan. Eigenlijk hadden we elkaar betrapt. Ik haar, omdat ze mijn boek van de hand wilde doen en zij mij, omdat ik mijn eigen boek terugkocht.
In de ban van de maan
Ach, betrapt? Het heeft ook wel iets charmants. Je eigen handel kopen. Mijn goede vriend Jacques Ros kent het ook. Hij schreef in 1988 het geweldige In de ban van de maan. Jacques interviewde alle mannen die een stap op de maan hadden gezet. Kostte hem een flink zak met duiten. Alle reizen naar en door Amerika inclusief dure hotelkosten betaalde hij uiteindelijk zelf. Zoals hij zelf zegt: het werd mijn ondergang. Hoewel het boek goed verkocht kwam hij diep in de schulden te zitten en ook hij had zijn meesterwerk op zekere dag niet meer in huis. Nergens meer te krijgen. Gelukkig bood een rommelmarkt uitkomst. Ziet u het voor u? Moedeloze schrijver ziet tussen De Kameleon en de Donkere kamer van Damocles ineens zijn eigen boek in het verregende kraampje liggen. Zo blij als een kind. En voor zijn kinderen kocht-ie het. Want die moesten natuurlijk zijn magnum opus ooit aan hun kinderen kunnen voorlezen.
Gordon
Ik voel me ook echt niet te groot om mijn eigen boek terug te kopen. Een vriendin wilde het graag lezen en ik had hem niet meer. Nood breekt weten. Ik zal het sterker vertellen: ik heb zo’n zes jaar geleden een hele druk opgekocht. Net als Gordon. Die kreeg ooit de volle laag omdat hij zijn eigen single in groten getale zelf zouden hebben gekocht en zo op 1 was gekomen. Zo probeerde hij een vliegwieleffect te creëren. Ik deed hetzelfde. Niet om op 1 te komen maar om mijn boek te reanimeren. Na twee keer drukken wilde de uitgever niet herdrukken, uit angst dat ze met stapels boeken in hun maag zouden komen te zitten. En het was toen nog crisistijd dus zij konden zich ook weinig risico permitteren. Alle begrip, hoor.
Tiende druk
Maar toen daalde een engel neer. Een klant van het bureau waar ik voor werkte wilde haar abonnees een cadeautje doen: vier e-books, waaronder Ga toch fietsen! 40.000 stuks. Omdat de deal via mij liep mocht ik van de uitgever de helft van het bedrag in eigen zak steken. Dat heb ik niet gedaan, ik heb de derde druk gekocht. En ik zat er nooit mee in mijn maag want op de vele lezingen die ik in het land gaf was ik zo door mijn voorraad heen. En toen ging het hard. Er kwam een vierde, een vijfde, een zesde, een zevende, een achtste, een negende én tiende druk. En aan die heb ik geen cent betaald. Voor alle duidelijkheid.
Oh, de uitgever belde net. Ze waren verhuisd en kwamen nog een doosje tegen. Een doosje met míjn boek. 23 stuks. Ik hoef dus niet naar de rommelmarkt. Heb wel met Jacques afgesproken dat we binnenkort een biertje gaan doen. In Haarlem. De stad van Laurens Janszoon Coster, uitvinder van boekdrukkunst. En dan heffen we het glas. Op de mooie verhalen…