Nee, wat moet ik doen?
“Jij moet op je website een oproep plaatsen. Je moet zeggen dat je lezingen geeft. Dat mensen je kunnen inhuren.”
Inhuren?
“Ja, je moet jouw verhaal vertellen. Bij boekhandels, fietsenzaken en grote bedrijven als ING, Achmea en Ahold.”
Tot een jaar geleden werkte ik bij Axioma in Baarn, dat websites en klantmagazines maakt. De baas van het beeld heet Maria en elke dag als ik ’s ochtends binnenkwam had ze weer een idee. Soms werd ik er moe van, dacht ik: ik heb nog meer te doen, maar vaker bleken haar ideeën briljant. Zo zei ze net na het uitkomen van mijn boek Ga toch fietsen!: “Jij moet een website.” Een website, ik? “Ja, want als mensen je boek kopen willen ze je vinden, willen ze hun mening, hun reactie kwijt.”
Was ik nooit opgekomen. Maar wat ben ik er blij mee want op mijn site krioelt het inmiddels van de prachtige reacties. Maar dat verhaal van de lezingen vond ik te ver gaan. Ik ben Kluun niet, had ik nog geroepen. Intussen had ze mijn website al ‘gehackt’ en een kop op de homepage gezet: ‘Inspirerende lezingen door Thomas Braun’.
Schaamteloos vond ik het. Maar drie dagen letter had ik een mail. Van fietsenzaak Stappenbelt uit Zwolle. Of ik op een avond mijn verhaal wilde doen. En ik werd gebeld door Carlo, dat is een jongen uit Venlo, de spil van het fietsende schrijversgilde De Bikewriters, of ik bij zijn favoriete boekhandel Koops in Venlo een lezing wilde houden. Ik vond het onvoorstelbaar. Met trillende stem vertelde ik over mijn drink- en vreetbuien, mijn gerook in het schuurtje, over de reactie van ene Marijke die door mijn boek gestopt was met roken en weer ging sporten en zelfs overwoog haar rokende man aan de kant te zetten (sic!). Ik deed mijn coach Haje na, wat voor veel hilariteit zorgde en na afloop mochten mensen boeken kopen en ging ik die signeren. Als in een droom.
Afgelopen vrijdag zat ik bij Achmea. De grootste zorgverzekeraar van Nederland. Zij willen graag dat ik mijn verhaal bij hun ging doen. Een paar weken terug stond ik voor 100 vrouwen van ING (over dromen gesproken) en inmiddels staan ook optredens bij Humanage en Van Harte & Lingsma en computergigant HP op het programma. En ik vind het echt het mooiste wat er is. Ik start het optreden met een filmpje uit de Dolomieten, laat foto’s zien van Thomas voor en Thomas na de metamorfose, vertel een anekdote, maak een grap, eigenlijk is het cabaret. En het mooiste is: na afloop zijn veel mensen geïnspireerd om ook een fiets te kopen of in ieder geval iets aan hun leven te doen.
Nu moet ik wel zeggen dat niet iederéén dol is op die verhalen van mij. Een vrouw van ING liet via twitter weten dat ik haar niet echt kon boeien. Ik hoorde dat van een vriend terwijl ik aan zwembad lag aan de voet van Alpe d’ Huez. En ik was er doodziek van. Zou Youp van ’t Hek dat nog hebben, dat één moment van kritiek zwaarder weegt dan al die mooie reacties? Ik vroeg dat laatst aan mevrouw Braun. “Ga je je nu ook al met Youp van ’t Hek vergelijken?”, zei ze smalend. Ik liet mijn gezicht in mijn handen vallen. Waar ben ik toch zonder mevrouw Braun…