Etappe 3: – Annecy-St. Laurent en Grandvaux 162 km 3400 hoogtemeters
“Goeiemórgen! Zeg het maar hoor. Zeven boterhammen? Nog een krentenbol erbij? En wat mag erop vandaag? Kaas, ham, rookvlees? Je mag ook alledrie hoor! Nee, ik doe het wel voor je. Neem nog een boterham, het wordt een lange dag. Maar wel een fantastische dag! Vergeet je Fivit niet hè, heerlijk toch? Fiets lekker!…”
“Goeiemórgen! Ook zeven boterhammen? Met ham? Allemaal? Nou meid, je hebt gelijk! Ook een krentenbol? Neem mee, als tussendoortje…”
Niet te geloven. Het is zes uur ’s ochtends en net als de vorige twee ochtenden staat er achter de ontbijtopstelling een soort van Truus de Mier die, zo lijkt het, na twaalf mislukte pogingen net haar rijbewijs heeft gehaald. Wat een vrolijkheid, wat een tomeloos optimisme. Zelfs de dikste wallen trekken acuut glad als zij in beeld komt. De grootste pessimisten geloven ineens weer in het leven, ja, zelfs in een goede afloop van de derde etappe van Tour for Life.
Ik behoor tot die chagrijnen. Na twee loodzware dagen zie ik op tegen Etappe 3. Ik ga nog even snel naar de wc – ik bespaar u de details – en haastig zet ik de fiets tegen een boom. De fiets glijdt hard onderuit, ik probeer hem tegen te houden en ai, daar schiet het grote tandwiel vol in mijn scheenbeen. Als een barbecuevork in een nog niet helemaal gaar chipolataworstje. Snel naar de EHBO, wat een stress. Pleister, klaar.
Gelukkig ga ik met de langzame groep mee vandaag. Het verschil tussen de snelle en de langzame groep van ons gezelschap is dat de snelle jongens geheel ten onrechte denken dat ze allemaal Schleck van achteren heten, terwijl de langzame jongens en meisjes maar één zorg hebben: zijn de foto’s niet bewogen? Wat een heerlijkheid om met deze vier mee te fietsen. Tijdens de pauzes bij de controleposten laten we ons uitgebreid masseren, heb ik tijd om een praatje en plaatje te maken met De Nieuwe Fiets-auteur en dus collega Dirk Jan Roeleven en voel ik me bij vlagen echt een vakantieganger in dit prachtige gebied rondom Genève. Gek genoeg heb ik ook uitstekende benen. Ik vlieg de Mont Salève op en later op de dag treed ik de Faucille tegemoet zoals Obelix de Romeinen. Eigenlijk fungeert die Faucille als opstapje, zodat ik Genève en de Mont Blanc goed kan bekijken. Tijdens de laatste twee kilometers van de klim laat ik me ook nog eens opjutten door Faithless op mijn oren (‘Tonight… God is a dj!’) en als een oppermachtig roofdier kom ik boven. Even nog de Col la Savine scheren en etappe 3 zit erop.
Mijn God, wat heb ik een moraal, wat voel ik me sterk en goed. Zou dat nou echt allemaal door Truus de Mier komen?
(Morgen: Etappe 4!)
<Lees alle etappes door naar beneden te scrollen of op HOME te drukken!>
One comment
Lechten we beslisuk om te lezen. Wijhebben de dag dat de hele karavaan in St. Mihiel arriveerde gezien hoe de hele toestand werd opgebouwd voor de renners(sters). Het was heel indrukwekkend.
De andere morgen vroeg, toen de hele hap al was vertrokken kregen wij bezoek van een heel vrolijke mevrouw(Truus de Mier??????), die voor het ontbijt had gezorgd en uitbundig aan ons vroeg of wij er die avond(laatste avond voor de finish) ook bij wilden zijn, want dan werd er een knal van en afscheidsfeest gegeven en dat mochten we beslist niet missen!!!!!. Maar helaas gingen wij met onzecaravan richting het zuiden en zij dus noordwaarts. Maar als afscheid kreeg ik van haar(die we niet kenden) op beide wangen spontaan een stevige afscheidkus. We stonden allebei helemaal perplex, terwijl zij vertrok en de rest van de ploeg begon om de boel weer af te breken. Wij denken dat we met dezelfde “Truus”te maken hebben gehad, want niemand kon zo vrolijk zijn als zij op deze vroege ochtend.We hadden dit hele circus niet willen missen.