Ik zou de halve marathon gaan lopen in Berlijn. Zou. Want ik heb mijn kaartje verkocht. Via Marktplaats. Was trouwens een fluitje van een cent. Er bleek iemand een kaartje te zoeken, ik belde met hem en binnen een minuut waren we rond. Er hoefde niet eens wat van de prijs af. Toch mooi 95 euro. En toen we eenmaal rond waren, hinkte ik op twee gedachten. Ik was opgelucht en dacht wat ik allemaal voor leuks kon doen in Berlijn voor dat geld en aan de andere kant: krijg ik straks spijt als ik samen met mevrouw Braun onder de Brandenburger Tor loop?
Ik had me er best op verheugd. Pas liep ik de halve van Egmond, die bekend staat als de zwaarste van Europa, in een voor mij respectabele tijd van 1.53 nog wat. Maar ik ben een fietser. En in september fietsen we de Pyreneeën, van coast to coast. ‘We’ is een groepje wielrenners van wie er een paar nu al uren in de sportschool zitten, geen spinningles overslaan, in het krachthonk aan de kuiten en bovenbenen werken en bovendien flink aan het sportvasten zijn of aan een hyperhip sapkuurtje zitten. Ik loop in de wintermaanden, omdat ik fietsen dan een gedoe vind. Te glad, te nat, te koud, te veel kleren, noem maar op. Bovendien houd ik van afwisseling, vandaar.
Nu had ik voor ‘Egmond’ flink getraind. Drie keer per week, dan weer 6, dan weer 10 en soms 18 kilometer gerend. Het gaat me redelijk af met dat stugge, 48 jaar oude lijf van me. Maar toen ik na acht weken weer eens op de fiets stapte – met veel zelfvertrouwen, want ik had toch maar mooi acht weken keihard getraind – ging het moeizaam. En dan druk ik me voorzichtig uit. Toen ik thuiskwam leek het alsof ik niet 45 kilometer, maar die 300 om het IJsselmeer haf gefietst. Kapot was ik. Ik keek samen met m’n dochter naar Ernst en Bobbie maar voor ‘ de rest’ in beeld kwam was ik al vertrokken. En twee dagen later voelde ik het nog.
Dus dacht ik: ik moet het fietsen beter gaan bijhouden. Om en om. De ene dag lopen, dan weer fietsen. Maar het werkt niet. En ik wil goed voor de dag komen in New York tijdens de Gran Fondo en ik wil heel goed fietsen in de Pyreneeën, begin september. Volgens jaar ga ik weer de halve van Egmond doen. Even acht weken trainen, proberen onder de 150 te lopen wellicht, en dan weer op de Bianchi. En alleen op de Bianchi en niets anders. Een duatlon of triatlon zal er nooit van komen. Ik ga trouwens wel naar Berlijn. Hardlopers aanmoedigen. En met mevrouw Braun naar de Branderburger Tor. Met de fiets.