verstappen

Vooropgesteld: ik heb niets met auto’s. En al helemaal niets met autoracen. Maar ik kom wel graag bij de mensen thuis. En dus reed ik een jaar of twintig terug samen met mijn vader naar het Limburgse Ohé en Laak om namens weekblad Panorama Frans Verstappen, de vader van Jos, te interviewen. Ik nam mijn vader mee omdat hij graag een bezoekje bracht aan het monument voor Oud-Indië strijders in Roermond. Twee vliegen in één klap.

Ik praatte met Verstappen over zijn zoon, Jos. Die was net een beetje aan het warmdraaien in het Formule 1-circus. Volgens mij had hij namens Benetton, waar ook Michael Schumacher een stoeltje had, net een derde plek bemachtigd op de GP van België en dat was nogal opmerkelijk. Panorama maakte een special met vaders van bekende zonen en ik mocht Frans Verstappen laten leeglopen.

En leeg liep-ie. Ik voelde me er nogal ongemakkelijk bij. Uit alles bleek dat Jos de bescheiden carrière van vader Frans moest goedmaken. Alles moest wijken voor de carrière van Jos, zelfs het huwelijk van Frans ging er aan, en hoewel dat niet volledig aan de ambities van Frans had gelegen, moest hij toegeven dat het toch wel invloed had gehad. Aan alles merkte ik dat Jos iets moest presteren om bij vader Frans een gat te dichten. Nooit vergeet ik de laatste woorden van het stuk ‘Het enige dat ik wil is dat als ik aan het Grand Prix-diner zit met meneer Coulthard en meneer Schumacher, dat Jos dan zegt: ‘Kijk jongens, aan deze man heb ik alles te danken.’

Ik vond dat sneu. En dat meen ik oprecht. Je kunt het egoïstisch noemen, of ijdel, maar welke vader herkent dit niet. Ik in ieder geval wel. Als mijn Max reserve staat bij het voetbal wil ik de trainer aanspreken. En als hij scoort wil ik het veld inlopen. Ik vind mezelf dan best sneu, maar het gevoel is zo sterk, dat het vanzelf sneu wordt. Loslaten is een kunst. Nog sneuer werd het toen vader Frans een sta in de weg werd in de paddock toen Jos echt doorbrak. Hij werd te veel, move over ouwe! Buitenspel.

Gister zag ik hem op tv, ouwe Frans. Met een pul bier. ‘Nie te geleuven!’ zei hij. Kleinzoon Max had het gat gevuld bij opa Frans. De cirkel was rond. En Jos, ook al zo’n fanatieke vader maar kennelijk wijs geworden door de lessen die hij van het gedrag van zijn vader heeft geleerd, besloot deze week vrijwillig de paddock te verlaten. De geweldige zege van Max Verstappen heeft veel rust gegeven in de familie. Als Max weer een Grand Prix rijdt, kunnen vader en opa rustig thuisblijven en gaan klaverjassen. Het is klaar.

Thomas Braun