‘Waarom schrijf je geen boek over Tour for Life?’ De blik van Marion, mijn redacteur bij uitgever Nieuw Amsterdam, straalde een soort van vanzelfsprekendheid uit. Ja, waarom ook niet, dacht ik. Het is nu bijna twee jaar geleden dat mijn eerste boek verscheen. Ga toch fietsen!, mijn debuut, schreef ik min of meer uit de losse pols. Het was ook niet zo moeilijk om dat boek te schrijven, het verhaal zat al een jaar in mijn hoofd. Ik was een rokende, zuipende en veel te dikke veertiger die zijn leven had omgegooid, op de fiets 16 kilo kwijtraakte en de hoogste toppen van de Dolomieten (zo’n 2800 meter) beklom. Ik schreef mijn boek over dat traject, maar vooral ging het over mijn angsten, mijn twijfels, de zonden in mijn leven en overwinning. De overwinning op mezelf.
En dan boek twee. Ik weet nu: niets moeilijker dan boek twee. Want hoe gaat het: je gaat vergelijken. Ga toch fietsen! verkoopt goed (vierde druk inmiddels) onder meer door de humor, zo wordt mij nog vaak verteld. Ik wilde dus dat ook om mijn tweede boek Blijven Genieten! gelachen zou worden. Ik heb van mijn uitgever inmiddels begrepen dat er flink gelachen is om mijn nieuwe werk, dus in die missie ben ik geslaagd. Maar het is zó lastig om de humor authentiek te laten zijn, als je al een boek hebt geschreven. Blijven genieten! Is ook weer een persoonlijk relaas, net als Ga toch fietsen! Maar hoe zorg ik ervoor dat de anekdotes uit Blijven genieten! niet lijken op de anekdotes uit Ga toch fietsen!
Als schrijver heb je een grote tegenstander: de pagina’s. Het papier. Je tikt een verhaal op en de pagina’s vertellen waar het mis gaat, wanneer het te lang is, wanneer je in herhaling valt. De schrijver van een tweede boek heeft twee tegenstanders: de pagina’s en het eerste boek. Over je schouder kijkt het eerste boek steeds mee. Het schijnt dat muzikanten dit probleem ook hebben. Hoe zorgen we ervoor dat cd2 niet op cd1 gaat lijken? En hoe zorgen we ervoor dat we met cd2 niet geforceerd origineel proberen te zijn, waardoor we de plank misslaan?
Gisteren tikte ik de laatste correcties in. Boek twee is klaar. Ik had twee meelezers, die buiten een paar kritische noten erg enthousiast en ontroerd waren. En ja, ze hadden alletwee gelachen. Wat een opluchting. En straks, bij het schrijven van boek 3, kijken boek 1 en 2 mee. Ik kijk er nu al naar uit.
(Blijven genieten! verschijnt in april)
2 comments
Beste Thomas.
Mocht je in levende lijve ontmoeten op de BikeMotion in de Jaarbeurs Utrecht. Bedankt voor je mooie tekst, opgedragen aan mijn vrouw.
Met smaak hebben we beiden je boek gelezen.
Het heeft bij ook de nodige onrust aangewakkerd en ik heb “ja” geroepen tegen een paar uitnodigingen die mij nog lang zullen heugen. Maar een doel hebben is altijd goed. We gaan er dus voor (Elfsteden, Ventoux en Alpe d; Huez).
Ga ervan uit dat je tweede boek op dezelfde wijze is geschreven.
Veel succes en fietsplezier verder
Groet
Pierre
Wow, een tweede boek, wat leuk, kreeg je eerste boek bij mijn afscheid op t werk. Wist toen nog niet dat ik mij ging inschrijven voor de Stelvio en begon pas met lezen toen ik mijn had ingeschreven. Kan dan ook geen toeval zijn dat ik je daarna live mocht ontmoeten op de bijeenkomst voor de klimmers van forza4energy4all. Alles klopt, ben nu erg benieuwd hoe de inhoud van boek 2 aansluit bij mijn eigen uitdagingen, spannend…