Ik heb een heel leuke buurvrouw. Ilse heet ze. En ze is nog op haar allerleukst als ze haar hardlooptenue aanheeft. Ilse is een echte hinde, een prachtig atletisch lijf, soepele benen, een genot om naar te kijken. Ze loopt veel met mijn vrouw, ook al zo’n deerne. Ilse zette laatst een berichtje op Facebook. Wie met haar mee wilde lopen tijdens de 10 km van de Wolfkamersloop in Huizen. Ze had een stok achter de deur nodig. Ik attendeerde mijn vrouw op die oproep. Ze twijfelt nog.
Zelf ben ik een fietser. Maar ik vind dat ik niet hard genoeg train. Onlangs deed ik mee aan de Tour for Life, een etappekoers over 1200 km van Italie naar Nederland. Ik fietste 1 etappe, toch 160 km, tegen de wind in. Ik heb er hard voor getraind, net als voor de Alpe dHuzes in juni, maar als zo’n evenement achter de rug is, kak ik in. Om de draad weer op te pakken ging ik van de week naar de sportschool. Even wat anders doen dan fietsen. Lopen bijvoorbeeld. Op de loopplank.
En terwijl ik daar zo liep, met mijn schokkende spiegelbeeld zichtbaar in het raam, dacht ik: ik ga mee. Ik ga met Ilse mee. Het is 20 jaar geleden dat ik voor het laatst heb gelopen, maar what the heck, ik heb nog 6 weken! Ik zette op Facebook een reactie op het bericht van Ilse. Kreeg meteen 30 reacties eroverheen. Veel steunbetuigingen. Ik ben tot op het bot gemotiveerd. En wat zo mooi is, vanavond geen bier of wijn, maar Spa Rood, want ik zit midden in m’n voorbereiding voor de Wolfkamersloop. Het is zo gaaf om hard te trainen, om je fit te voelen, om een doel te hebben! Ik kan het iedereen aanraden. Vooral al die mensen die zo graag wat minder drinken en willen stoppen met roken. Ga sporten, stel je een doel, je word er een gelukkig mens van. Echt.
One comment
Goed bezig! En ik kan je stelling alleen maar beamen. Je wordt er echt gelukkiger van. Succes, je kan het!