Wie had dat gedacht, ik ben een voorbeeld. Een voorbeeld voor mijn lezers, een voorbeeld voor mannen met overgewicht, een voorbeeld voor vrouwen met mannen met overwicht, een voorbeeld voor mensen die wel willen maar niet kunnen. Mag ik doorgaan? Mensen die nog nooit een boek gelezen hebben lezen mijn boek in een dag uit. Laatst nog kreeg ik een reactie van Cora uit Apeldoorn die niet wist wat haar overkwam. “Alexander leest een boek!” Een mooi compliment, nietwaar?

Ik weet niet wat me overkomt. Mensen die verslaafd zijn aan roken stoppen acuut na het lezen van Ga toch fietsen! Werkelijk. Dat verzin ik niet, dat staat in mijn mailbox. Neem nu deze ochtend. Nadat ik zelf 90km door de regen heb gefietst zie ik in mijn inbox een reactie van Chris. Ik ken Chris niet. Hij is een lezer. Chris schrijft o.a.: “Ik heb je boek in 2 dagen uitgelezen, het is mijn lijfboek geworden. 6 weken geleden woog ik nog 89 kilogram, nu nog maar 83. Jouw boek heeft daarin en flinke steen bijgedragen.”

Dan zijn er nog lezers die zelf fietsen, voor een enorme uitdaging gaan en een zetje in de rug nodig hebben. En dan mailen ze mij. Wat nou hûh-hûh… Laatst werd ik benaderd door Corine, die voor het Ronald MacDonald Kinderfonds van Groningen naar Maastricht gaat fietsen. Kijk anders even op homeride. Eerst kwam ik een bericht tegen op twitter dat Corine en haar vriendin er zo tegenop zagen, maar ja “Thomas Braun was ook zenuwachtig voor de Dolomieten, dat heeft ie ook met verve doorstaan!” En nu heeft ze gevraagd of ik een stukje mee wil fietsen. Vanuit Arnhem, waar een heuse ‘fanclub’ (lees: vriendenclub) van me woont, kwam laatst de uitnodiging om mee te doen aan Alpe DuZes 2012. En vanmiddag heb ik een afspraak met Marianne, die ook Alpe DuZes gaat doen, ook mijn boek heeft gelezen en graag wat handige tips wil.

Ik vind het allemaal geweldig. En ik verbeeld me niets hoor, ik ben nog steeds een lul van dik veertig. Neem de kop boven dit artikel dan ook alsjeblieft niet al te serieus. Maar blijkbaar heeft mijn eerlijkheid, mijn openheid, mijn kwetsbaarheid een gevoelige snaar geraakt. Of beter gezegd: voor nogal wat herkenbaarheid gezorgd. En ach, misschien zijn mijn doorzettingsvermogen en gevoel voor humor links en rechts ook wel goed gevallen. Maar dat zal je mij nooit horen zeggen…